star (2015-01-17)
O hrabinie będzie słowo. A zazdrościć nie ma czego, chyba, że kontekstu co odbiór wypacza i trzeźwość umysłu mąci. Ale obiecałem znajomkowi, że znajdę fragment o Barańczaku i nie myliłem się - znalazłem, nie na SW, choć i tu przecie w tym wątku Barańczakiem Marwin pojechał, ale na DeoBloxie, gdzie niejaki Roman_Polansky tak oto Marcie rzecze, zaś ja mogę sobie śmiało z p. 1 korzystać, choć po notkach widać, że o to nie dbam:-)

Droga "Marto"!

W pierwszych słowach mojego listu pragnę gorąco podziękować za twój ciekawy komentarz.

Równocześnie skorzystam z okazji i udzielę Ci całkiem bezinteresownie dwóch porad:

1. Po pijanemu bezpieczniej jest pisać notki i komentarze na swoim własnym blogu. Można wtedy w chwili trzeźwości przeredagować lub usunąć niezbyt szczęśliwe wpisy. W miejscach gdzie nie masz możliwości edycji lepiej dwa razy się zastanowić zanim w stanie upojenia (tak mocno "trzepie" to Verrazzano?) coś wklepiesz pochopnie.

2. Jeśli chodzi o interpunkcję, a konkretnie przecinki, to spróbuj sobie codziennie kilka razy na głos powtarzać taką prostą zasadę: Spacja zawsze po, nigdy przed. Powinno pomóc.

PS. Pisanie takich pięknych zdań musi sprawiać prawdziwą przyjemność piszącemu: "Zaspokoi te niewymagające gusta, a dla tych którzy poszukują klasyki w klasyce stanie się godnym uwagi przystankiem". Dawno już nic nie przypomniało mi Barańczaka, o którym zresztą już kiedyś tu napisałem. Marta i Robert przywołali wspomnienia (coś w tym pisaniu w duecie jednak jest specyficznego!):

Myśmy też kiedyś z kol. Trzymałką próbowali napisać powieść w podobnym
stylu, ale z wrodzonego braku talentu nie wyszliśmy nigdy poza pierwsze
zdanie: ,,Hrabina szła posuwistym krokiem przez krużganki, boazerie i
lampasy swego barokowego pałacu z II wieku p.n.e.''. (Książki Najgorsze, Stanisław Barańczak jako Feliks Trzymałko i Szczęsny Dzierżankiewicz)
wino14411#51926