SstarWines

Cinque Terre wywołuje we mnie miłe wspomnienie. Dawno temu tam byłem. Dawno, to jednak znaczy w tym przypadku gdzieś z 10 lat, wcale nie taka znowu prehistoria, sporo jeszcze pamiętam. Stacjonowałem przez trzy miesiące w Pisie. Poznałem kilka mniej znanych miejsc jak rezerwat San Rossore, tuż nad morzem, Alpi Apuane, dolomityczne góry, schodzące wprost do morza, w niczym nie przypominające naszych wybrażeń o Apeninach, choć i okolice Gran Sasso przecież alpejskie w klimacie, w końcu Cinque Terre. Przemieszczałem się przez tych Cinque Terre z południa na północ, pieszo. Doszedłem do szóstej ziemi, obiecanej. Podróż czasem przerwał uskok, obsuw, obryw skalny, gdzie kawałek ziemi runął wprost do morza. No ale co to dla Polaka, po jakiejś siatce trochę się przewspinać. Trudniej już było ominąć zabezpieczenia i zakaz niż sam obsuw, jak się w końcu okazało. Pięć (a w zasadzie sześć, choć i do siódmego miasteczka można było się wybrać, ale żem zaniemógł a i pora późna była) ziemi, to pięć miasteczek, jakże różnych w klimacie. Czasem wyżej zawieszone nad ziemią, czasem schodzące do samego morza. Tu wieża, tam winnica, wszędzie maleńkie, kolorowe domki przyczepione do skał. Bardzo malowniczo. Przejść ciężko, bo to tak ciągle góra i dół, jak sinusoida, no ale można. Przeżycia bezcenne. Żałuję, że winami wtedy jeszcze się aż tak nie interesowałem. Wiedziałem tylko, że toskańskie trzeba kupować i skrzynkę Riserva Vino Nobile di Montepulciano 1997 od Fattorii del Cerro (Saiagricola) wtedy przywiozłem, niestety dawno temu już ostatnia butelka została wypita:(

Zwycięzcą MKonwicki, nagrodą czekolada Valhrona! Dwóch anonimowych zwycięzców proszę o kontakt mejlowy na adres sstar na gazeta.pl.

O winach rumuńskich (byliście razem na tej degustacji?) pisze też Wojtek Bońkowski na swoim (już nie magazynowym!) blogu: http://bonkowski.wordpress.com/2011/05/07/wielka-nieobecna/

Może coś od nich, Ecocertem przygnieceni, znaczy przypieczętowani:
http://www.evinoteca.eu/eng/categories/domeniile-viticole-franco-romane.php

Ciekawy artykuł pań Iordachescu i Moore'a: http://www.ann.ugal.ro/tpa/Anale%202010/vol%201/Full%20paper%20GIordache...

Kiedy pytają mnie: Od jakiegoś czasu myślę o sprowadzeniu win rumuńskich, czy ktoś zna rumuńskiego producenta win organicznych lub biodynamicznych albo naturalnych? doklejam to pytanie tutaj, może ktoś wie?

z tym, że to było ponad 35 lat temu. Mogło się coś zmienić w tym czasie

A ja byłem w Rumunii. Kurde, no, przynajmniej raz byłem gdzieś przed Rurale

Dodam, że jadłem też znakomite wędliny i kiełbasy z firmy Angst. Do nich też chętnie bym wrócił:) Dziś ponoć miało się odbyć jakieś spotkanie dla importerów wina. Słabo to jednak widzę.

Żeby uzupełnić powyższy opis, dodam, że z trzema winami pozostałem dnia następnego i wina wystartowały w konkurencji "gulasz wołowy". Tarani na wszelki wypadek poszedł jako składnik gulaszu - zresztą troszkę Navarry też (ładny aromat czarnej porzeczki skusił mnie na ten eksperyment). Z samą potrawą lepiej poradził sobie Cabs z Navarry, niż Pessac. Jakby więcej ciała było w nim i ciut słodyczy, co bardzo pasowało z jedzeniem.

Kiedy pytają mnie: "A jak wątroba ppo tych cudach? Bo to chyba raczej Chateau de Sulfites były?" to odpowiadam (na fejsie): "Wątroba wybornie! Siarkowanie w ilościach jakie są dopuszczalne raczej chyba nie ma wpływu na wątrobę, co innego alkohol. Wybór między Chaetau Barrail (nie mylić z Barralem, bo ten choć nie bio, to mniej siarkuje, od tych co się bio mienią;) z Bordeaux, a Tarani z Languedoc z gatunku meta(dobre słowo;)fizyczny, coś jak między starym i nowym światem. Dla każdego coś dobrego. Chevalier i Vega (dobra nazwa dla tematu bio) to już inna liga. A kelsz i miód to ekstraklasa:)" A próby wątrobowe, co pewien czas przy badaniu krwi warto sobie zrobić, profilaktycznie