star (2014-03-02)
No właśnie elegancja czasami bywa mylona z prostotą, oczywiście elegancka jest np. Rancia co ją ostatnio próbowaliśmy, a proste i smaczne niesłychanie bywa Beaujolais, choć nie Nouveau, ani niekoniecznie Cru. To tak ad rem linkowanemu wpisowi Wojtka Bońkowskiego.

Co to jest elegancja w winie? Termin często nadużywany. Jak coś nie ma 15% alkoholu i blady kolor, to się mówi, że „eleganckie”. Jak mało smaku, generalnie cienkusz, to z braku lepszych terminów staje się winem „finezyjnym”.

Prawdziwą elegancję się rozumie i docenia, gdy się ją poczuje w kieliszku. Wino, które nie atakuje zmysłów mocą, koncentracją, intensywnością, nadmiarem poszczególnych cech, tylko raczej uwodzi lekkim, ale czystym, jednoznacznym zapachem kwiatów albo świeżych owoców, a potem tą jedną czystą, bezpośrednią nutą wświdrowuje się w podniebienie i zostawia za sobą długie wspomnienie.

Takie wino próbowałem ostatnio… z Sycylii. Zamiast asfaltowej dżemolady z gorącej wyspy wino o kolorze Pinot Noir i świeżości Beaujolais Nouveau, ale z włoskim szykiem i elegancją właśnie. Poznajcie Nerello Mascalese.

Co do Nerello Mascalese to polecam gorąco, ale bywają jednak bardziej poważne butelki z tej odmiany, o większej głębi i złożoności, gdzie elegancji z prostotą nie idzie pomylić;-) Ot i lista różnych Nerello, niekoniecznie Mascalese: (pralinka) ze SstarWines rzecz jasna;-)
wino14926#49741